توقع خوب بودن در تمام لحظه ها را از کسی نداشته باش.. توقع آرام بودن و خوش رفتار بودن .. حق اشتباه را به تمام آدم ها بده .. حق بد رفتاری، تندی ، و عصبانیت! حق اشتباهات کوچک ، بزرگ و حتی جبران ناپذیر! واقعیت اینگونه است که رفتار آدم ها به مرور اتفاقاتی که برایشان می افتد تغییر میکند.. به مرور درد ها و سختی ها و رنج های کوچک و بزرگی که زندگی به آنها تحمیل میکند.. مثلا تو نمیدانی دیروز برای من چگونه بود! پریروز ، هفته پیش اصلا.. حس آدم ها ، روی پیشانیشان حک نشده .. حد تحملشان هم .. شاید اتفاقی فرای تحمل، برای من بیفتد و تو حتی نفهمی فرای تحمل یعنی چه...! آدم ها به همان اندازه که حق دارند دوست داشته باشند، به همان اندازه هم اجازه دارند متنفر باشند .. کاش در لحظهء انفجار آدم ها از غم ، از تمام سختی هایی که شاید به موجب قوی نبودن و تحمل های کَمِشان میکشند،  آرام باشیم و باور کنیم  که هیچ کدام از آدم های زمین مجبور نیستند قوی و محکم و شکست ناپذیر باشند

وقتی کاری انجام نمی شه، شاید خیری توش هست، صبر کن وقتی مشکل پیش بیاد، شایدحکمتی داره وقتی تو زندگیت، زمین بخوری حتما ًدرسی است که باید یاد بگیری وقتی بهت بدی می کنند،شاید وقتشه که تو خوب بودن رو یادشون بدی وقتی همه ی درها به روت بسته می شه شاید با صبر و بردباری در دیگری به روت باز بشه و خدا بخواد پاداش بزرگی بهت بده وقتی سختی پشت سختی میاد، حتماً وقتشه روحت متعالی بشه وقتی دلت تنگ می شه، حتماً وقتشه  با خدای خودت خلوت کنی ...

پس در هر چیزی ،در هر کاری و در هر اتفاقی یه چیزی هست که تو نمیدونی

در همه این چیزا،در همه این کارها و در همه این اتفاقها...

فقط و فقط توکل به خدا موثره